Maniery blogosfery.

Może to nie była do końca świadoma decyzja, bo i skąd miałabym mieć taką świadomość? Założyłam bloga, no i już. Technicznie pomagał Jedynak, a zawartość, to już ja sama. I tak to się zaczęło.

Dopiero mając swojego bloga zaczęłam zwiedzać blogosferę, poznawać innych piszących, przez pryzmat tego, co sami piszą. Zbierałam doświadczenia, podpatrywałam innych. Pomocną dłoń wyciągnęła do mnie Klarka Mrozek podpowiadając coś w sprawie komentarzy. Pomału nabierałam pewności, a sympatia do wielu blogujących osób i ich stron umacniała się. Ja dodałam do obserwowanych kogoś, ktoś dodał mnie. Ja zaczęłam komentować u kogoś, a ktoś u mnie. Nie zawsze oczywiście działa to na zasadzie „wymiany dóbr”. Są przecież blogi, które odwiedzam, nie odzywając się ani słówkiem. Zapewne są też tacy czytający u mnie.

Może to się wydać dziwne (komuś spoza blogosfery J))), ale do wielu, niewidzianych przecież nigdy w rzeczywistości osób, poczułam szczerą sympatię. Zresztą, czy to takie dziwne? Skoro towarzyszymy swoim blogowym pobratymcom w codzienności, podróżach po świecie, czasem życiowych dylematach, twórczości i pieczeniu ciasta, wylęganiu się kacząt J , a nawet wczytujemy się w historię budowy domu, to czemu się dziwić? W tej internetowej przestrzeni sama przecież też zostawiam kawałek swego życia, a pewnie również odrobinę siebie.

Czasem ktoś milknie na długie tygodnie, a nawet miesiące i to powoduje, że zaczynam się martwić, czy to tylko zmiana zainteresowań, czy może stało się coś poważnego.

Ostatnio zajrzałam do takiego bloga, który właśnie zamilkł na długo. I oto zamiast znajomego obrazka pokazuję się napis: „Ten blog jest otwarty tylko dla zaproszonych czytelników. Wygląda na to, że nikt nie zaprosił Cię do czytania tego bloga…”

Zrobiło mi się jakoś głupio. Właściwie nie wiem czemu, bo przecież każdy, w każdej chwili, może przestać chcieć się ze mną bawić i zabrać swoje zabawki do swojej zamkniętej już dla mnie piaskownicy. Może chce pisać o bardziej intymnych rzeczach, nie dla każdego oka przeznaczonych. Rozumiem to. Nie wiem tylko jak powinnam się zachować, bo mam tę osobę nadal w obserwowanych blogach, a przecież obserwować go nie mogę. Osoba ta ma zresztą mnie nadal wśród obserwowanych blogów, a ja nie mam nic przeciwko temu.

Co powinno się zrobić w takiej sytuacji? Jak to jest przyjęte w blogosferze? Czy powinnam usunąć spośród obserwowanych blogów taki,  do którego czytania już nie jestem zaproszona?  

Zaległe zdjęcie z zaćmienia księżyca. Wcale nie był czerwony :(