Sierpniowe Zaduszki.

Jest taki dzień w środku lata, gorący żarem zniczy. Święto Pamięci o Nich. Dzień biało czerwony. Biały jak Hostia i jak nadzieja na wreszcie spokojny sen.  A czerwony, wiesz jak...

Chodzę Ich dróżkami. Klękam przed Ich ołtarzem. Chcę być blisko, jak najbliżej.

Szukam ciszy, żeby słyszeć myśli.

I spokoju, by czuć bicie serca.

Szukam samotnego cienia, żeby pamiętać Tych, którzy zginęli w najświętszej bitwie...

Kościół Świętego Stanisława Kostki na Żoliborzu – kościół moich Dziadków i mój kościół. Tu Hanka i Zygmunt Sokołowscy ślubowali sobie miłość i to ... że Cię nie opuszczę aż do śmierci.

Siostry mego dziadka Zygmunta upamiętniły ich śmierć fundując napis na ścianie tego kościoła obok zasmuconego Chrystusa.

Ulica Śliska 51 – Szpital Powstańczy. Tu 11 sierpnia 1944 roku  przyniesiono ranną Hankę.

Kiedy w nocy umarła pochowano ją w tym małym przyszpitalnym ogródku.

Obok tej kamienicy na rogu ulicy Żelaznej musieli Hankę nieść do szpitala – innej drogi nie ma.

A ta narożna kamienica u zbiegu Żelaznej i Chmielnej stała na przeciwko Dworca Pocztowego. To tu Hankę dosięgły śmiertelne kule.

Na przeciwległym rogu stoi budynek wciąż naznaczony pociskami. Najwięcej dziur jest wokół drzwi wejściowych.

Stoję w miejscu, w którym Żelazna łączy się z Alejami Jerozolimskimi. Patrzę w kierunku Placu Zawiszy. Widzę niebiesko srebrny wieżowiec pod numerem 123. To tu, na chodniku pochowano w sierpniu mojego dziadka Zygmunta. Musiał zginąć bardzo blisko tego miejsca.

To Cmentarz Powstańców Warszawy. Tu spoczywają prochy moich Dziadków.

Babcia Hanna Sokołowska ma oznaczoną kwaterę i nazwisko wyryte w granicie.

Dziadek Zygmunt Sokołowski spoczął w którymś z grobów bezimiennie. Niestety.

Centralnym punktem cmentarza jest monument Polegli-Niepokonani. Pomnik posadowiono na kurhanie usypanym z prochów tysięcy bezimiennych mieszkańców Warszawy, którzy zginęli w czasie Powstania Warszawskiego.

„Na tej mogile, gdy składasz kwiat,

To tak, mój chłopcze, jakbyś go kładł

 Na wszystkie groby, dawne i świeże,

Gdzie śpią za wolność legli żołnierze.

Stań tutaj, chłopcze, i uczyń ślub,

Że będziesz zawsze kochał ten grób.

I nie zapomnisz wspomnieć w modlitwach

Tych, co zginęli w najświętszych bitwach.”

Artur Oppman (Or-Ot)

Czytaj też:
.W Warszawie Powstanie będzie.
.Zobaczyć Powstanie Warszawskie.
.Dwa światy jedno słońce.