Smutno mi przez bloga.

... czyli nie miała baba kłopotu.

Właśnie. Baba jak to baba, kłopotów się prosi. Bloga się zachciało i smutno jej teraz. Smutno, bo miało być tak pięknie, a wyszło, jak wyszło. Blog jest zepsuty, a właściwie ma wadę wrodzoną. Nie pokazuje starszych postów ze strony głównej. Podobnie w poszczególnych działach, albo z haseł z tagów wyświetla tylko dwie pierwsze strony i już nie można przejść do starszych postów. Tak jakby poprzednich wcale nie było. Zobaczyłam to dopiero niedawno. 

Niestety jestem informatycznym analfabetą – no może nie zupełnie, ale prawie. Blog został postawiony na używanym szablonie, żeby było łatwiej. I ta wada to właśnie z tamtego szablonu przeszła genetycznie widocznie. 

Próbowałam zawołać fachowca. Wiem, wiem Klarko, że od fachowców należy trzymać się z daleka. Ale ja z fachowcami od blogów nie mam problemów!.Nie mam, bo żaden się nie zgłosił na moje gromkie wołanie POMOCY, BLOG JEST ZEPSUTY. 

A mnie się naiwnie widać wydawało, że skoro tyle blogów w internetach funkcjonuje, to i psuć się muszą, to i fachowców potrzeba. A ci fachowcy, to jak to na wolnym rynku walczą o klienta, a właściwie o klientkę, i ja tylko przebierać będę. 

No i się przeliczyłam. Nie ma takich webmasterów co się takimi głupimi wadami bloga mojego zająć by mogli :(((

I co ja mam zrobić, biedna niepiśmienna informatycznie blogerka? Auuuuuuuuuuu, smutno mi. POMOCY, RATUNKU!!!

P.S. Jak się tak będę dłużej martwić, to cień człowieka ze mnie zostanie.