Znalazłam cudzego dziadka

... czyli oddam Ignacego Rychłowskiego.

Dwa miesiące temu napisałam do Muzeum Wojska Polskiego z prośbą o pomoc w rozszyfrowaniu wojskowych zdjęć mego dziadka Jana Rychłowskiego. To te fotografie, które umieściłam w notkach Kruchy dar oraz Trudny krok w dorosłość. Co prawda nie dostałam informacji, które w znaczący sposób poszerzyłyby moją dotychczasową wiedzę o nich, ale otrzymałam za to ... portret cudzego dziadka. 

Sympatyczna pani kurator z muzeum widocznie chciała się zrewanżować za wysłane zdjęcia i dlatego napisała do mnie „W zbiorach rysunku MWP znajduje się portret Ignacego Rychłowskiego z 1920 roku, w którym doszukać się można podobieństwa do Pani dziadka”.

I tak oto trafiła do mnie podobizna żołnierza Ignacego Rychłowskiego, który jak sprawdziłam w necie był plutonowym 11 PP (Pułku Piechoty?) i został odznaczony krzyżem Virtuti Militari V kl, za udział w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1918-1920.

Na portrecie widnieje krótka notka napisane ręką rysownika: „Ignacy Rychłowski Plutonowy 201 .p. Ochotniczego Baterii I-ej przedstawiony do orderu „Virtuti Militari” wojna 1920 r w okolicy Radzymina, rys. E (C?) Tański”

Nie wydaje mi się podobny do mego dziadka. Kiedy po raz pierwszy otwierałam plik w komputerze odczułam zawód, że to nie jest pomyłka w imieniu i że nie znalazłam nieznanego portretu mego dziadka Jana. Jednak w  twarzy Ignacego jest coś, co powoduje, że  wracam do tego portretu. Jest młody, ale taki bardzo poważny. Zamyślony jakiś, jakby nieobecny. A może po prostu był zmęczony. Jego oczy widziały tyle okrutnych rzeczy...

Czy Ignacy Rychłowski miał dzieci? I czy te dzieci miały swoje dzieci, ciekawe wojennego męstwa dziadka? Gdzie jest teraz order Ignacego, dzielnego polskiego żołnierza? 

Żal mi było nie wpuścić do sieci tego wizerunku i tej informacji. A nóż ktoś szuka swego przodka?